Geen blote poppen. Waarom eigenlijk niet? Met blote poppen op zich is niks mis. Kan juist heel educatief zijn als je een pop met een gaatje of een piemeltje hebt. Aan- en uitkleden van poppen? Helemaal prima. Goed voor de fijne motoriek. Dus wat is dan het probleem?
Aan het eind van de dag is het goed om poppen met aandacht en aangekleed op een plek te leggen of zetten. Ik ga je vertellen waarom.
Over wat voor poppen heb ik het? Want er zijn natuurlijk veel verschillende soorten poppen; handpoppen, poppenhuispopjes, poppenkast poppen. Ik heb het over de poppen, die vooral gebruikt worden om mee rond te lopen, in de wagen te doen, eten te geven. Kortom; de babypoppen. Eigenlijk komt iedere pop die aan- en uitgekleed kan worden in aanmerking. In de meeste gevallen zijn het babypoppen die je op je werk hebt.
Als je bedenkt dat kinderen spelen om te leren, ervaringen een plek te geven, te oefenen met nieuw gedrag en daarbij vooral de eerste zeven jaren kopiëren van wat zij om zich heen zien, dan begrijp je de titel van dit blog waarschijnlijk al beter.
Poppen vs. baby’s
Poppen staan voor mensen. Babypoppen kun je makkelijk vergelijken met baby’s (logische vergelijking lijkt me). Denk eens na hoe je in het dagelijks leven met baby’s omgaat. Je voedt ze, beschermt ze, doet voorzichtig, kleedt ze. Baby’s worden omhuld en beschermd. In gezonde situaties.
Wil je een kind leren wat een ‘gezonde’ manier van omgaan met baby’s is dan begint dat voorbeeld al bij de poppen. Baby’s gooi je aan het eind van de dag niet in een hoek. Die sleep je niet aan hun arm in het rond. Die laat je niet zomaar in hun blootje liggen (tenzij het een heel warme dag is 😉 ). Nee, die leg je in een bed, een wipstoeltje en je geeft ze kleding.
Dit bovenstaande is extra belangrijk wanneer je werkt met beschadigde kinderen, die verwaarlozing en misbruik hebben ervaren. Voor hen is het een goed voorbeeld van hoe je óók met kinderen (poppen) kunt omgaan. Zo kunnen zij het beeld dat zij kregen, vervangen door een ander beeld. Liefdevol, beschermend, omhullend.
Een indirecte boodschap
Wanneer je zo met poppen omgaat, geef je kinderen indirect de boodschap, dat je zorgzaam en liefdevol met mensen omgaat. Respectvol. Dus zie je halverwege de dag een pop op de grond liggen? Kleine moeite hem even in een stoeltje te zetten of in een bedje te leggen. Eventueel kun je hardop zeggen wat je doet: ‘Och, ben je op de grond gevallen? Kom, dan zet ik je terug in de stoel.’ Kleed poppen aan het eind van de dag als er niet meer mee gespeeld wordt even aan.
Het gaat er niet om dat je kinderen hier op aanspreekt wanneer een meisje van 2 haar pop voorttrekt aan een arm. Het gaat erom dat je laat ZIEN hoe het ook kan. Het goede voorbeeld geeft. Kinderen pikken dat bewust en onbewust op.
Heel simpel.
Enorme impact.
