Hier is tie dan; mijn brief aan jou. Waarin je me beter leert kennen.
Waarin ik je vertel wie ik ben en wat ik graag doe. En vooral waarom ik doe wat ik doe. Mijn missie. 

 Ik ben geboren in 1976 en tot mijn 4e jaar was mijn leven zorgeloos. Als eerste kind was ik heel welkom en werd in de watten gelegd door mijn 2 lieve ouders; een hardwerkende vader en een gevoelige moeder. Toen ik 4 was, werd Marcel geboren en op mijn 10e mijn broer Jeroen. Lieve schatten zijn het. Ik houd heel veel van ze. Blijft toch wonderlijk hoe uit dezelfde ouders verschillende kinderen komen…

Na mijn 4e jaar veranderde alles in huis. Mijn moeder vond de opvoeding van 2 en later 3 kinderen in combinatie met het huishouden zwaar. Ze raakte psychisch in de war. Dit heeft jaren geduurd. Tot op de dag van vandaag is zij nooit meer de oude geworden. Mijn moeders ziekte had een grote impact op ons gezin. Er kwamen veel mensen bij ons thuis en van mijn 7e tot 14e jaar is mijn moeder verschillende keren langere tijd opgenomen geweest. Variërend van periodes van twee maanden tot en met 2 jaren achter elkaar. Als klein meisje zonder je moeder zijn, is zwaar. Eenmaal groter nam ik een deel van de zorg over mijn broers en het huishouden op mij. Mijn leven was anders dan dat van kinderen uit de klas en ik deed mijn best niet op te vallen. Ik nam zelden kinderen mee naar huis en vertelde niets aan anderen. Ik deed altijd vrolijk. Ook als ik me niet blij voelde. Dat duurde jaren.

Een groot deel van de tijd speelde ik toneel. Zeker in de puberteit. Ik voelde me niet gezien. Niemand had door hoe ik me echt voelde. Niemand die vroeg hoe het met me ging. Ik sloot me af. Tot op een dag (ik was 14) mijn muziekleraar mij vroeg na te blijven. Hij vroeg me of er iets was. Natuurlijk was er niets,  zei ik stoer. Meneer Blijdorp zei dat ik altijd met hem mocht praten als ik dat wilde en dat ik heel belangrijk was. O ja… en dat huilen niet erg is. Tssss… doe normaal; ik ga niet janken!

Eenmaal buiten heb ik de hele weg naar huis gehuild. Ik nam me voor vanaf dat moment mijzelf op nummer 1 te zetten en mijn masker af te doen. En dat heb ik gedaan. Meneer Blijdorp heb ik niet meer gesproken. Wel heb ik hem 10 jaar later een brief geschreven, omdat ik hem eeuwig dankbaar ben. Deze man zag mij écht! Met zijn hart. Hij hoorde de woorden die ik niet sprak. Ik voelde me gezien en belangrijk.

Die 5 minuten veranderden mijn leven.
Ze zijn de reden dat ik met kinderen werk.
Het is mijn wens én missie om alle kinderen het gevoel te geven dat ze er toe doen.
Dat ze gezien en gehoord worden. Dat ze belangrijk zijn!

 

 Daarom doe ik wat ik doe. Daarom leer ik jou hoe je kinderen beter begrijpt.
Omdat het zo verdraaide belangrijk is!

 


Op mijn 14e kwam ik mijn lief tegen met wie ik nog steeds samen ben (inmiddels meer dan 25 jaar ! whoop whoop!).
Mijn jeugdliefde met zijn mooie blauwe ogen. Samen hebben we 4 kinderen. Ieder totaal anders met eigen, mooie kwaliteiten. Wat ze met elkaar gemeen hebben is, dat ze alle 3 gevoelig en open zijn. Luca, onze dochter, leest graag, is slim en goed in voor zichzelf opkomen. Ze houdt enorm van musical en gaat graag naar school. Mika onze middelste, is heel gevoelig en reageert op alle prikkels om en in hem. Hij is onze intuïtieve voetballer; als water gaat hij over het veld. Jair is onze jongste. Een mentaal en fysiek stevige jongen, die met beide benen op de grond staat en precies weet wat voor vlees hij in de kuip heeft. Een meester in mensen bespelen en aan het lachen maken. Alle 3 zijn het snelle denkers met humor, dat hebben ze vast van hun ouders 😉

Elin* dragen we in ons hart. Na een zwangerschap van ruim 4 maanden is zij dood geboren en begraven aan de voet van een mooie eik.

 Vooral Luca en Mika hebben me geleerd gevoeliger te zijn voor kinderen. Echt te luisteren, zien en voelen. Luca kreeg bij haar geboorte een herseninfarct en heeft jarenlang intensieve begeleiding gehad. Het was heel belangrijk voor haar om te krijgen wat zij nodig had. Op mentaal, fysiek en spiritueel gebied. We leerden haar aanvoelen. We leerden haar stimuleren zonder te overvragen. We accepteerden haar met alles wat ze bracht. We voelden ons vereerd; wat een vertrouwen heeft zij in ons! We leerden vertrouwen op onszelf, omdat ze voor ons koos.

 Mika is een heel gevoelige jongen, die vraagt om structuur, omhulling en bescherming. Door zijn stoere houding lijkt dat soms anders. Mika kijkt dwars door je heen. Hij voelt je feilloos aan. Door hem leer ik dat écht zijn het belangrijkste is wat je kunt zijn.

 


Van Jair leer ik overgave en zijn in het moment. Genieten van wat er is. Onze positieve levenshouding en oplossingsgerichte mindset vinden elkaar makkelijk. Een kereltje met een enorme dosis zelfvertrouwen. Een prachtig voorbeeld voor mij.

 Jarenlang woonden Arnout en ik in Den Haag. Heerlijk in hartje centrum. Met Luca groeide de behoefte aan rust en ruimte. We verhuisden naar Ede. Met het bos in de achtertuin hebben we het daar goed. Genieten van de frisse lucht en ruimte. Hmmm, heerlijk! Alle 5 zijn we types met behoefte aan veel ruimte en eigenheid. Ja, absoluut eigenwijs.

 Ik ben dankbaar voor wat ik heb en doe. Ik geniet. Ik geef en heb veel te bieden. Blij dat ik kan delen met anderen. Met mijn gezin. Mijn vrienden. Met jou. Samen geven wij kinderen het beste. Omdat ik zeker weet, dat hoe je jeugd ook is; als er 1 iemand is die jou écht ziet, verandert dat de rest van je leven.

Liefs,

 

Bewaren